Met een klein groepje reisden we half december naar het noorden af, voor bezoeken aan het Drents museum in Assen en De Fundatie in Zwolle en Heino.
In Assen zagen we Henk Helmantel, inmiddels 75, en nog heel productief. Zijn werk beneemt je de adem en maakt je stil. Helmantel behoort tot de Noordelijke Figuratieven en wordt gezien als een van de belangrijkste kunstenaars binnen het hedendaags realisme in Nederland. Hij wordt nationaal én internationaal geroemd om zijn meesterlijk geschilderde stillevens en kerkinterieurs. Helmantel transformeert ‘gewone’ dingen in schatten en laat de schoonheid van het kleine en het alledaagse zien. Zijn weergave van stof, glas, aardewerk, hout, eieren, en hoe hij speelt met licht en schaduw doet denken aan Rembrandt, zijn grote inspirator. Er was veel en groot recent werk te zien. Inclusief zijn verzameling artefacten die hij in stillevens eindeloos heen en weer schuift tot ‘het klopt’.
Ook zagen we werk van Matthias Weischer een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Neue Leipziger Schule van dit moment. In de tentoonstelling Bühne zijn ongeveer dertig schilderijen te zien en staat het kunstenaarschap van Weischer van de afgelopen twintig jaar centraal. Zijn werk wordt wereldwijd getoond en verzameld. De invloed van David Hockney, bij wie hij enige tijd ‘in de leer’ was, is in veel van zijn werken duidelijk te herkennen.
Tot slot zagen we werk van de multimediale kunstenaar Koen Theys (Brussel , 1963). Zijn sculpturale installatie Diasporalia bestaat uit twaalf bronzen matrassen bedekt met de persoonlijke bezittingen van vluchtelingen. Mensen zijn niet aanwezig, wel hun spulletjes, uitgevoerd in rijke kleuren in wit, goud, en blauw, die rijkdom uitstralen tegenover de armoede van wie geen vaste plek meer hebben.
Na een overnachting met diner en ontbijt in Van der Valk bezochten we De Fundatie in Zwolle. Met name voor het werk van Anneke Wilbrink.
Titel van de expositie van Wilbrinks werk is Lofoten. Een explosie van beelden, lijnen, kleuren, vooral dat laatste. Haar dynamische landschappen zijn samengesteld als collages, vol en druk zoals ook het dagelijkse leven zich vaak aan ons opdringt. Na de eerste overweldigende indruk is er bij aandachtig kijken veel te zien, beelden van de Lofoten en het noorderlicht, maar ook zagen we Mount Fuji en Japanse kersenbloesembomen, de kade van Enkhuizen en de Willemsbrug in Rotterdam. Anneke Wilbrink is beslist schatplichtig aan de Italiaanse futuristen, zij is een schilder ‘pur sang’ die in elk doek zoekt naar de balans tussen materiaal compositie en kleur.
In het Nijenhuis bewonderden we vooral de beeldentuin en de schoonheid van de vertrekken, de verhoudingen van de kamers, de kleuren, de meubels. En we sloten af met muziek van Yuri Honig in het tuinhuis.
Een bijzondere tweedaagse, zeer de moeite waard. En heerlijk er nog net voor de tweede lock down even uit te zijn!