Op 10 oktober reisden we met omwegen vanwege stremmingen op het spoor naar Leeuwarden voor een tentoonstelling in het Fries Museum: Other.Worldly.
Deze tentoonstelling, samengesteld door curator Hanne Hagenaars, toont werk van meer dan 20 kunstenaars, die een fascinatie hebben voor water, diep water, de zee, de oceanen. In tekeningen, schilderstukken, videokunst en installaties verbeelden zij de schoonheid, de kleuren, het mysterie, onze verbondenheid met het water en de zeeën, maar ook stellen zij de vervuiling, de kwestie van de bootvluchtelingen in hun wrakke bootjes, en de vervreemding en onverschilligheid van de mens ten opzichte van de natuur aan de orde.
Er is zeer gevarieerd werk te zien. Topstukken zijn ‘Osedax’ van Edgar Cleijne en Ellen Gallagher, en ‘Bird in Hand’ eveneens van Gallagher. Op de website is een indruk te krijgen van de variatie in alle werken die Hagenaars bijeen heeft gebracht.
Alle publiciteit rondom deze tentoonstelling had onze verwachtingen opgeschroefd. Het viel daardoor in eerste instantie tegen, het was veel kleiner en beknopter dan we dachten. Niettemin was er prachtig werk te zien, spectaculair ook, zoals de opnamen van zwemmen met een krokodil en een leeuw; of begoochelend, zoals Bird in hand, een knipselcollage met Moby Dick in de hoofdrol.
Des te verrassender echter was het bezoek dat we aansluitend brachten aan Human After All in het Keramiekmuseum Princessehof, enkele minuten lopen verderop.
We troffen daar een interessante verzameling opvallende stemmen, van gelauwerde kunstenaars tot aankomend talent, die uitpakken met grote installaties die nooit eerder in Nederland te zien waren, met als verbindend thema het menselijk tekort. Het werk Installation Camouflage uit 2017 van Klara Kristalova bijvoorbeeld, een Tsjechische keramiste, die een hele zaal vulde met haar enigszins primitieve sculpturen, die lijken voort te komen uit volkssprookjes, waarin ze laat zien hoe de mens deel uitmaakt van de natuur. Of Mariken Wessels die ons een voluptueus vrouwenlijf voorschotelde, rijk aan huidplooien en vetlagen, die ons confronteerde met onze vooroordelen over schoonheid en ons lijf. Of neem The name of gold , een animatiefilm uit 2019, van Geng Xue, betoverend mooi! Dit zijn maar een paar voorbeelden, er is heel veel meer!
Het kunstprogramma ‘Nu te zien’ van 13 november jongstleden was aan deze tentoonstelling gewijd. De aflevering biedt een mooi overzicht van de variatie die we aantroffen en de schoonheid en verrassende invalshoeken. Beter nog: ga zelf kijken in Leeuwarden, nog tot september 2021 te zien!