Zaterdag 19 juni reisden we af naar Maastricht voor Engelenkeel van Berlinde De Bruyckere in het Bonnefantenmuseum.
‘Gruwelijk mooi’ kopte de Volkskrant over deze expositie (VK, 25 juni). Eerder zagen we haar werk op de Biënnale in Venetië en in het Kunstmuseum in Den Haag.
Minder schokkend en intrigerend dan bij een eerste kennismaking is het werk van De Bruyckere niettemin altijd weer confronterend betoverend en ontroerend tegelijk.
Er is veel nieuw werk te zien in Maastricht, een begeleidende videofilm geeft toelichting over de totstandkoming en over het centrale thema Eros en Thanatos.
Het werk van De Bruyckere is monumentaal, zij werkt met was, huiden, zout, maakt grote structuren en installaties die imponeren, maar die ook aanraakbaar ogen, kwetsbaar, naakt, zacht. De beelden van engelen, gestapelde paarden, naakte lichamen, omgevallen bomen, opgespannen dierenhuiden, alles doet je stilstaan, maakt nieuwsgierig, nodigt uit tot beter en langer kijken.
De laatste zaal, Aletheia, on-vergeten (2019) is de uitsmijter. Je stapt in een sneeuwlandschap van bergen glinsterend zout bezaaid met stapels huiden op pallets. Het geheel maakt een desolate grimmige indruk, en roept associaties op met slagvelden en massagraven.
De tentoonstelling is nog te zien tot 3 oktober. Haar werk wordt deze zomer ook tentoongesteld in Kortrijk, Nijmegen en Oosterhout. Ga vooral zelf kijken!