Aan de linkerkant van de veerboot af gaan” zei Jacques. De laatste bijeenkomst van het seizoen was op Texel bij Jacques thuis. Ontvangst met koffie, een heerlijke lunch van Trix en daarna bespraken wij  (Astrid, Diane, Jacques, Rikje en Anton) De Onderwaterzwemmer van P.F. Thomése. Na de bespreking speelde de gastheer muziek van Bach op klavecimbel en tenslotte was er nog een eilandwandeling. Een superleuke afsluiting van het seizoen op een dag met prachtig zomerweer.

De De Onderwaterzwemmer beschrijft drie stressvolle episodes uit het leven van Tin van Heel.

In 1944 zwemt hij als veertienjarige samen met zijn vader ‘s nachts vanaf door de Duitsers bezet gebied de Maas over naar bevrijd gebied. Maar daar ziet hij zijn vader niet: op een andere plaats aan land gegaan? verdronken? De jongen is radeloos. Zijn moeder zal hem vast en zeker de schuld geven , hij heeft niet goed opgepast. In 1974 is Tin samen met zijn vrouw Vic in ellendig en gevaarlijk Afrika, op zoek naar Salif, een albinokind door hen gesteund via Foster Parents. Bagage kwijt, onbekwame reisleider, dreigende inboorlingen, wegen die geen wegen zijn, een onbetrouwbare Franse reisgezel, benzinegebrek, hitte, stank. Vic gaat alleen op onderzoek uit, verdwaalt en sterft. Tin beseft dat zijn dochter Nikki hem dat nooit zal vergeven. In 2004 ligt Tin in hopeloze toestand met een gebroken rug in een primitief ziekenhuis in Cuba, verpleegd door Salif, die daar arts is geworden. Maar het komt toch nog een beetje goed voor Tin door de liefde van Salif en door de komst van zijn onbekende kleinzoon.

Het verhaal wordt verteld in de derde persoon vanuit het perspectief van Tin. De traumatische ervaring van de eerste episode komt bij Tin steeds weer tot leven. Tin is als personage het meest uitgewerkt, van de overige personages komen we nauwelijks iets te weten.  Bij elke episode houdt  Thomése de spanning er in. We leven mee met een angstige Tin die nooit precies weet wat er nu weer op hem af gaat komen. Heeft het boek een diepere bedoeling? Thomése zegt in een vraaggesprek over het boek (https://www.npo.nl/vpro-boeken/26-04-2015/VPWON_1232846) dat verlies leidt tot schuldgevoelens, ook al ben je zelf niet schuldig aan dat verlies. Een recensent las het boek als kritiek op onze “emotiegestuurde (media-)samenleving” waarin mensen niet nadenken maar alleen op hun gevoel af gaan. Wij vonden dat Thomése de hoofdpersoon – die misschien een posttraumatische stress stoornis heeft – alleen in panieksituaties beschrijft en in paniek reageren  mensen vooral emotioneel. Maar Thomése heeft er een boeiend, goed geschreven verhaal van gemaakt.

De eerste bijeenkomst van het nieuwe seizoen is op 26 september, 19.00 uur. Dan bespreken wij De Begraafplaats van Praag van Umberto Eco, voorbereid door Anneleen. (Belangstellenden welkom, svp contact opnemen via anton.de.winter@hccnet.nl)