Vrijdag 27 september bezochten we in de ochtend Trembling Landscapes, between reality and fiction, een groepstentoonstelling van elf vooraanstaande film- en videokunstenaars uit de Arabische wereld (Irak, Syrie, Egypte, Palestina, Libanon) die in hun werk onderzoeken hoe schoonheid, folklore, geweld en kolonialisme wezenlijk deel kunnen uitmaken van het landschap.
De titel Trembling Landscapes is ontleend aan de Libanese kunstenaar Al Cherri die in een reeks litho’s van lunchtfotokaarten van Algiers, Beiroet, Damascus, Mekka en Teheran de breuklijnen uitbeeldt die geografisch en politiek door deze steden lopen. In zijn video The Disquiet (2013) traceert hij de geschiedenis van aardbevingen in Libanon, en laat hij breuklijnen zien die in een ritme van eeuwen steeds opnieuw hele steden vernielen. Hij combineert seismische en politieke catastrofes en laat je nadenken over de tijdspannes die verder reiken dan de recente politieke gebeurtenissen.
De in Irak geboren kunstenaar Jananne Al-Ani maakte Shadow Sites I en II (2010/2011), dromerige hallucinerende luchtbeelden van Jordanië, die de plundering van hulpbronnen, fossiele brandstoffen en ertsen, in kaart brengt vanuit een perspectief dat doet denken aan de gewapende drone.
Mohamad Hafeda uit Libanon confronteert ons in Sewing Borders (2017) met de kunstmatige grenzen, door de Fransen en Engelsen getrokken na WO I, waardoor de regio tot op de dag van vandaag gedestabiliseerd wordt.
Een bijzondere ervaring deze tentoonstelling, poëtisch en confronterend tegelijk, variërend van heel persoonlijk (de Syrische kunstenaar Hrair Sarkissian slaat een maquette van zijn ouderlijk huis met een sloophamer in puin) tot uiterst actueel (in Waiting for the Barbarians (2013) gebaseerd op het gedicht van Kafavis uit 1898 tonen Joana Hadjithomas en Khalil Joreige ons in hun beelden van Beiroet in tijden van de Libanese burgeroorlog en de nasleep daarvan, die des te treffender zijn in het licht van de tragische explosie in de haven op 4 augustus van dit jaar.
De Palestijnse kunstenaar Larissa Sansour tenslotte verplaatst in haar geestige dystopische sciencefictionfilm Nation Estate de hele Palestijnse bevolking naar een luxe woontoren aan de rand van Jeruzalem en stellen zo de slinkende en versnipperde topografie van Palestina aan de orde.